Dag 3
Blijf op de hoogte en volg Lindsey
06 Mei 2014 | Polen, Śródmieście
Dag 3
Vanochtend zijn we Auschwitz gaan bezoeken. Wanneer je Auschwitz 'betreedt', zie je een omgeving die je niet zou verwachten. In mijn hoofd had ik een beeld van krakkemikkige huizen, maar de huizen die er stonden waren bijna het tegenovergestelde. Er is namelijk 70 jaar geleden gewoon een 'hek' geplaatst rond een woonwijk in Polen en dit is toen Auschwitz 'geworden'. De barakken/huizen zijn op verschillende manieren ingedeeld. In het ene huis kan men veel van de spullen zien van de gevangen. (Auschwitz was een gevangenenkamp, geen vernietigingskamp. Wat trouwens niet wegneemt dat er hier geen mensen omkwamen.) In een andere barak konden we zien hoe de mensen gemarteld werden. Ik noem het martelen, wanneer iemand drie nachten lang in een kleine ruimte (nog niet eens 1 vierkante meter) met drie anderen moet blijven staan van zonsondergang tot zonsopkomst, drie nachten lang. Bij deze strafkamers kreeg ik nog een erger gevoel toen ik daarna beelden zag van spelende kinderen, gezellig etende en zingende mensen die zo gelukkig waren voor de oorlog.
Nadat we Auschwitz hadden bezocht, gingen we 's middags naar Auschwitz 2 oftewel: Birkenau. Het vernietigingskamp. Hier ziet men de beelden die de meeste mensen voor zich hebben als het gaat over Auschwitz-Birkenau. Treinrails, waar de treinen over reden waarin duizenden mensen zaten. Niet alleen Joden, ook zigeuners, gehandicapten en homoseksuelen. Deze mensen zaten vaak dagen lang met 90 mensen in één wagonnetje. Daarnaast zijn er nog de barakken, waar de mensen met z'n allen op een kluitje lagen, 5 boven, 5 in het midden en 5 mensen beneden in één stapelbed. Wat de beste plek was in een van deze vieze bedden? De bovenste rij. Dan kreeg je namelijk niet de urine en dergelijke van anderen die boven lagen over je heen. En dan de gaskamers natuurlijk nog. Het is allemaal nog een beetje onwerkelijk. En de vraag die altijd zal blijven: Waarom? Waarom doet iemand zoiets?
Vanochtend zijn we Auschwitz gaan bezoeken. Wanneer je Auschwitz 'betreedt', zie je een omgeving die je niet zou verwachten. In mijn hoofd had ik een beeld van krakkemikkige huizen, maar de huizen die er stonden waren bijna het tegenovergestelde. Er is namelijk 70 jaar geleden gewoon een 'hek' geplaatst rond een woonwijk in Polen en dit is toen Auschwitz 'geworden'. De barakken/huizen zijn op verschillende manieren ingedeeld. In het ene huis kan men veel van de spullen zien van de gevangen. (Auschwitz was een gevangenenkamp, geen vernietigingskamp. Wat trouwens niet wegneemt dat er hier geen mensen omkwamen.) In een andere barak konden we zien hoe de mensen gemarteld werden. Ik noem het martelen, wanneer iemand drie nachten lang in een kleine ruimte (nog niet eens 1 vierkante meter) met drie anderen moet blijven staan van zonsondergang tot zonsopkomst, drie nachten lang. Bij deze strafkamers kreeg ik nog een erger gevoel toen ik daarna beelden zag van spelende kinderen, gezellig etende en zingende mensen die zo gelukkig waren voor de oorlog.
Nadat we Auschwitz hadden bezocht, gingen we 's middags naar Auschwitz 2 oftewel: Birkenau. Het vernietigingskamp. Hier ziet men de beelden die de meeste mensen voor zich hebben als het gaat over Auschwitz-Birkenau. Treinrails, waar de treinen over reden waarin duizenden mensen zaten. Niet alleen Joden, ook zigeuners, gehandicapten en homoseksuelen. Deze mensen zaten vaak dagen lang met 90 mensen in één wagonnetje. Daarnaast zijn er nog de barakken, waar de mensen met z'n allen op een kluitje lagen, 5 boven, 5 in het midden en 5 mensen beneden in één stapelbed. Wat de beste plek was in een van deze vieze bedden? De bovenste rij. Dan kreeg je namelijk niet de urine en dergelijke van anderen die boven lagen over je heen. En dan de gaskamers natuurlijk nog. Het is allemaal nog een beetje onwerkelijk. En de vraag die altijd zal blijven: Waarom? Waarom doet iemand zoiets?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
