Dag 4
Blijf op de hoogte en volg Lindsey
07 Mei 2014 | Polen, Pyrzowice
Dag 4
Vanochtend zijn we met onze vriendelijke gids naar een synagoge gelopen in een vroegere Joodse wijk van Krakau. Hier was ook een begraafplaats bij. De begraafplaats was in de tweede Wereldoorlog vernield, maar na de oorlog hebben de mensen de grafstenen, die nog heel waren, teruggezet. Wat opviel waren de steentjes die op de graven waren gelegd. De steentjes staan voor bescherming, daarom zie je vaak deze steentjes liggen. Soms leggen mensen er ook briefjes onder met mooie wensen erop.
Wat mij het meest aangreep tijdens dit bezoek, was niet iets wat ik zag, maar iets wat ik hoorde. Veel Joodse mensen die nog in Krakau wonen (maar dit geldt voor eigenlijk alle joodse mensen in Polen) durven zich niet in te schrijven bij een synagoge. Waarom niet? Omdat ze nog steeds, iedere dag, bang zijn. Bang zijn voor weer een oorlog. 70 jaar na de oorlog zijn ze nog steeds bang. Mensen die (gelukkig) de oorlog niet mee hebben gemaakt zijn zo bang voor weer een oorlog, dat zij zich niet durven te laten registreren bij een synagoge, uit angst dat hun naam in de verkeerde handen zal vallen.
Na het bezoek aan de synagoge en een wandelingetje zijn we gaan lunchen. Ik vind dat als je in een ander land bent, ook daar het eten moet proberen. Dat heb ik dus ook gedaan. Samen met een paar anderen hebben wij 'dumplings' gegeten. Een soort ravioli met aardappel en ui erin. En wat was het lekker zeg! Zeker dus een aanrader wanneer je in Polen bent.
Na de lunch zijn we naar de Schindler fabriek geweest. Van de fabriek zelf zie je eigenlijk niks meer binnen. Alleen het kantoor van Schindler. Het museum is modern ingericht. Je loopt eigenlijk door een soort tijdmachine heen. Zo begin je in een kamer die het verhaal begint van voor de oorlog en eindig je in een kamer die je iets vertelt over de jaren na de oorlog.
Toen we klaar waren met de rondleiding ben ik met een paar anderen gezellig in een tuktuk terug gegaan naar het hostel. Een heel leuk ritje! En ik ben ook eindelijk, samen met Joyce en Sasja, in een koets geweest en een rondje gereden door Krakau. Heel leuk! (Oh ja, en Sasja en ik zijn ook op de foto gegaan met de plaatselijke ridder.)
s' Avonds hebben we lekker als afsluiting bij de Mexicaan gegeten. Echt heerlijk.
Het was een hele leuke studiereis en ik ben blij dat ik mee ben gegaan. We hebben veel leerzame momenten gehad met veel aangrijpende momenten, zoals in Auschwitz en Birkenau. Maar we hebben met zijn allen zeker ook veel gezellige momenten gehad! Ik heb veel leuke mensen ontmoet en ik ga met een andere blik op het verleden en toekomst terug naar Nederland.
Bedankt iedereen voor deze mooie reis!
Vanochtend zijn we met onze vriendelijke gids naar een synagoge gelopen in een vroegere Joodse wijk van Krakau. Hier was ook een begraafplaats bij. De begraafplaats was in de tweede Wereldoorlog vernield, maar na de oorlog hebben de mensen de grafstenen, die nog heel waren, teruggezet. Wat opviel waren de steentjes die op de graven waren gelegd. De steentjes staan voor bescherming, daarom zie je vaak deze steentjes liggen. Soms leggen mensen er ook briefjes onder met mooie wensen erop.
Wat mij het meest aangreep tijdens dit bezoek, was niet iets wat ik zag, maar iets wat ik hoorde. Veel Joodse mensen die nog in Krakau wonen (maar dit geldt voor eigenlijk alle joodse mensen in Polen) durven zich niet in te schrijven bij een synagoge. Waarom niet? Omdat ze nog steeds, iedere dag, bang zijn. Bang zijn voor weer een oorlog. 70 jaar na de oorlog zijn ze nog steeds bang. Mensen die (gelukkig) de oorlog niet mee hebben gemaakt zijn zo bang voor weer een oorlog, dat zij zich niet durven te laten registreren bij een synagoge, uit angst dat hun naam in de verkeerde handen zal vallen.
Na het bezoek aan de synagoge en een wandelingetje zijn we gaan lunchen. Ik vind dat als je in een ander land bent, ook daar het eten moet proberen. Dat heb ik dus ook gedaan. Samen met een paar anderen hebben wij 'dumplings' gegeten. Een soort ravioli met aardappel en ui erin. En wat was het lekker zeg! Zeker dus een aanrader wanneer je in Polen bent.
Na de lunch zijn we naar de Schindler fabriek geweest. Van de fabriek zelf zie je eigenlijk niks meer binnen. Alleen het kantoor van Schindler. Het museum is modern ingericht. Je loopt eigenlijk door een soort tijdmachine heen. Zo begin je in een kamer die het verhaal begint van voor de oorlog en eindig je in een kamer die je iets vertelt over de jaren na de oorlog.
Toen we klaar waren met de rondleiding ben ik met een paar anderen gezellig in een tuktuk terug gegaan naar het hostel. Een heel leuk ritje! En ik ben ook eindelijk, samen met Joyce en Sasja, in een koets geweest en een rondje gereden door Krakau. Heel leuk! (Oh ja, en Sasja en ik zijn ook op de foto gegaan met de plaatselijke ridder.)
s' Avonds hebben we lekker als afsluiting bij de Mexicaan gegeten. Echt heerlijk.
Het was een hele leuke studiereis en ik ben blij dat ik mee ben gegaan. We hebben veel leerzame momenten gehad met veel aangrijpende momenten, zoals in Auschwitz en Birkenau. Maar we hebben met zijn allen zeker ook veel gezellige momenten gehad! Ik heb veel leuke mensen ontmoet en ik ga met een andere blik op het verleden en toekomst terug naar Nederland.
Bedankt iedereen voor deze mooie reis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
